از همون روزی که آمدم تهران به امید دیدار آقا آمدم. با خودم می گفتم عجب سعادتی که امسال ماه رمضان تهرانم که در کنار بقیه کارهایم حتما دیدار آقا هم می رویم.اما...
عید رو تبریک نمی گم...به چندین دلیل و معنا..که اون ها رو هم نمی گم.. چون بعضی هاش به قول حاج حسن روحانی و هم فکرانشان افراطی به حساب می آییم...
امروز جمعه اول فروردین 93 به یک معنا اولین بار در حرم حضرت امام رضا (ع) ، حضرت آقا رو زیارت کردیم.
حقیقتا دیار پر برکتی بود . روز جمعه ، روز متعلق به امام زمان و توی حرم ودیدار نائب امام زمان(عج) ... حقیقتا برکت داشت. خیلی به ما اضافه شد...
دیدار امروز از جهت هایی خیلی خاطره شد...
پ ن: داشتم به این دو عکس نگاه می کردم ، با خودم می گفتم که اگه یه روز این همه جمعیت عاشق منم داشته باشم ، اون روز واسه من چه اتفاقی می افته، که به هیچ نتیجه ای جز مغرور شدن نرسیدم...
پ ن: به ادامه ی مطلب توجه کنید..
پ ن: این مطلب تا چندین وقت مطلب اول خواهد بود.پس به یک معنا مطلب اول سال 93 من است
ماه رمضان از نصف گذشت و ما از سرعت گذر زمان عقب
مانده ایم و این ماه خدا دارد به پایان می رسد و ما می مانیم و قلبی پر از گناه....
خدا نکند...
نکند که بدون خواندن ابوحمزه این ماه را تمام کنیم...
نکند یک شب حتی یک شب از این ماه را به تضرع درگاه خدا با ابوحمزه سحر نکنیم...
نکند شب قدر را درست درک نکنیم ....
نکند کمکی به دادن افطاری به ایتام نکنیم ....
نکند یک سحر دعا برای امام زمانمان نکنیم...
نکند از دعای سحر و از فاجبنی یا الله آن غفلت کنیم...
نکند دم افطار برای هم دعا نکینم....
نکند قرآن را حتی نگاه هم نکنیم...
نکند زمان از دست برود و ما غفلت کنیم....
نکند مغرور شویم به همین روزه ی پر از اشکالمان....نکند با زبان روزه غیبت کنیم....
نکند با لبهای خشکیده در این ماه یادی از حسین(ع) و یارانش نکنیم...
نکند در این ماه استغفار و طلب باز شدن ابواب خداوند نکنیم...
خدا نکند...خدا نکند... خدا نکند
هنوز وقت داریم که ابو حمزه را با توجه و تضرع بخوانیم و دعا کنیم و اکرام کنیم ایتام را و یاد کنیم از امام زمان و هنوز شب قدر نیامده و از الان بایدآماده ی شب های قدر شد تا درکش کنیم به معنای واقعی آن ....
التماس دعا
دریافت