آقای رئیس جمهور در میان خوشحالی هایتان، حواستان به «استکبارستیزی» هم باشد

به گزارش جهان، سایت "سمعک" نوشت:
سخت است و یک مقدار که شاید نه، تقریبا محال است اینکه در میان سخنان ریاست محترم جمهور حجت الاسلام دکتر روحانی ـ شخص دوم مملکت ـ بگردیم که ببنیم ایشان درباره آمریکا و نوع برخورد تحقیرانه آن هم به سبک امام راحل و رهبری با این  « معنای اتم کلمه استکبار» چگونه رفتاری داشته است؟ آیا توانسته به مانند رهبر معظم انقلاب راه امام را در مخالفت و عداوت با این شیطان بزرگ ادامه دهد؟ 

  زمانی که رهبری در ۱۴ خرداد امسال سخن از «تحریف امام» به میان آوردند سریع همه گوش ها تیز شد که این تحریف چه مصادیقی دارد همان جا بود که رهبری یکی از بارزترین ویژگی های مکتب امام را استکبارستیزی و آن را یکی از چند پایه اساسی این مکتب برشمردند. این تاکید دوباره در دیدار دانشجویان در ماه رمضان به صورت خاص تکرار شد در حالی که رهبری در دیدارهای این چند سال به تعداد قابل توجهی به صورت مستقیم و غیرمسقیم به این مسئله اشاره و ورود پیدا کرده اند. تعابیری همچون « نگذارید دشمن در دستگاه محاسباتی شما نفوذ کند» و چندین و چند هشدار درباره این مسئله بسیار بوده است.
 اما چرا مسئله استکبارستیزی در این ماه ها این مقدار مهم شده است؟ همانطور که در ابتدای متن گفته شد دولت یازدهم در عرصه سیاست خارجه خود حالت تهاجمی را در مقابل دشمنی که صراحتا رهبری از «هار» بودن دشمن به این معنا که در صورت عدم تهاجم حمله می کند، سخن به میان آورده اند. همین نوع رفتار که بارزترین آن در نحوه مذاکرات مشخص بوده است. مسئله ای که به کار بردن عباراتی همچون «کدخدا» را برای این شیطان بزرگ به همراه داشته، عباراتی که حاوی پیام های بسیاری می باشد. عباراتی که مهم ترین ضربه خود را به همین پایه مهم مکتب امام وارد می کند.
 
اما امروز پس از توافق هسته ای آن هم چند روز پس از آن رهبری در خطبه های نماز عید فطر می ایستد و سخن از ادامه دشمنی و استکبارستیزی را بر سایر سخنان خود ترجیح می دهد، رهبر بیدار جامعه به طور قطع در این باره ضعف و مشکلی بزرگ و ابهام عمیقی را در جامعه دیده است که این طور هشدار می دهد. این ترجیح موضوعی پیام بسیار مهم را به همه «خوشحال های» زنجیره ای دولتی و غیردولتی، کارگزارانی و اصلاحاتی دارد، دوستانی که در دستگاه محاسباتی آن ها دشمن مستکبر شیطان صفت نفوذ کرده، نفوذی که نگاه ضعف گونه آن ها در برابر دشمن سبب «هار» شدن دوباره این شیطان بزرگ شده است که پس از این توافق و این رفتارهای دو سال اخیر در دولت جدید و سال های پایانی دولت دهم مخصوصا بیشتر دیده می شود و دائما در رسانه های خود ایران و ایرانی را تحقیر کرده و به آن ناسزا و حرف های نامربوط می گوید.
 
متاسفانه دولت و شخص آقای روحانی سیاستش در قبال آمریکا پس از «توافق وین» و «بیانیه لوزان» بیشتر مشخص شده است و در حال رخ نشان دادن است، ایشان در سخنان شان صحبت از سیاست رفتاری دولت خود در مذاکرات هسته ای سخن به میان می آورد و با خوشحالی و پیروزمردی از پیروزی سیاست تعاملش می گوید، سیاست روحانی و دولتش در مواجهه با جهان امروز و کشورهای مستکبر «تعامل» است. تعاملی که سبب شکل دهی مذاکرات شده است. تعاملی که سبب شده در دولت یازدهم استکبارستیزی در رسانه های حامی دولت به حاشیه رانده شده و در برخی حذف شود تا مبادا آمریکا خاطرش مکدر شود و سخن از ایجاد رابطه با آن آورده شود و بالاخره این رسانه ها خود از مبادی شایعه پراکنی و زدن بر طبل رسانه های بیگانه برای باز شدن سفارت آمریکا هستند. سیاست تعاملی که در دولت اصلاحات هم از آن سخن گفته می شد و نتایج یکسانی با امروز داشت توافق سعدآباد نتیجه همین رفتار بود، گفتگوی تمدن ها نتیجه همین نوع تعامل بود ولی نتیجه ای که داشت به مانند امروز بالافاصله بوش مصاحبه می کرد و  ایران را محور شرارت می خواند و تحقیر می کرد. تعامل به این شکل از روی ضعف جز تحقیر برای ملت ایران ثمره ای نداشته است.
 
در حالی که مقاومت و سیاست تهاجمی که اواخر دولت اصلاحات توسط رهبری پی ریزی شد ثمره آن پیشرفت بالای صنعت هسته ای و تبدیل ایران به عنوان یکی از چند کشور دارای این تکنولوژی و همچنین افزایش اقتدار ملی بود و ثمره آخر آن هم این بود که آمریکا ذلیلانه و ذبونانه وارد شد و درخواست مذاکره با ما را داد و مه مترین مزیت پنهان آن همین بود که دولت روحانی با پشتوانه به همین پیشرفت ها وارد مذاکرات می شد و دشمن را گاها تهدید می کرد که ما قدرت داریم.
 
« استکبارستیزی» در دولت یازدهم در گفتمان رئیس آن به یک عنصر درجه چندم تبدیل شده و به حاشیه رانده شده است. آن هم به این دلیل می باشد که نوع گفتمان اعتدال دولت همین را اقتضا می کند زیرا برای سیاست های توسعه محور راهی جز نگاه برون زا وجود ندارد اینجاست که نقطه ی افتراق اقتصاد مقاومتی و این گفتمان آغاز میشود. نگاه برون زا خاصیت «تعامل» با کشورهای کدخدایی را وارد عرصه سیاست خارجه می کند و سایر کشورها به عنوان ضعیف و درجه چندم مطرح می شود. این به حاشیه رانده شدن خود به خود تحریفی عظیم در یکی از اصول متقن اندیشه و مکتب امام (ره) ایجاد می کند. رفتاری که بارها رهبری بر آن تاکید داشته است. زیرا «دشمن هار» روزی از ما طلب دست برداشتن از حمایت از مقاومت را خواهد داشت و آن جا اگر به حرف کدخدا نکنیم باز مشخص نخواهد بود که چه بلایی را به سرما در خواهد آورد. خلاصه آقای ریاست جمهور به عنوان شخص دوم مملکت باید بیشتر مواظب آرمان امام باشد زیرا برای آن سوگند خورده است و نگذارد که رهبری با دغدغه های بسیاری که دارد این مسئله هم دغدغه اصلی او شود.